Aleksander Szumanski

HISTORIA MORALNEJ ZAPAŚCI

Antypolonizm (także: polonofobia) – termin określający zbiorowo wszelkie postrzegane jako prawdziwe lub rzekome uprzedzenia i postawy wrogości wobec Polaków. Historycznym odpowiednikiem antypolonizmu jest polakożerstwo, określenie używane w XIX w. wobec antypolskiej polityki Otto von Bismarcka. W szerszej perspektywie antypolonizm mieści się w antyslawiźmie, rasistowskim nastawieniu wobec wszystkich Słowian, jako forma rasizmu i ksenofobii przejawiająca się negatywnym nastawieniem wobec Słowian i przyjmująca formę zachowań dyskryminacyjnych.

 Obława augustowska (inaczej: obława lipcowa) – operacja przeprowadzona przez oddziały Armii Czerwonej, wspierane przez 385 Pułk Strzelecki Wojsk Wewnętrznych NKWD oraz wydzielone oddziały LWP i UB. Miała na celu rozbicie i likwidację oddziałów podziemia niepodległościowego i antykomunistycznego w rejonie Suwałk i Augustowa. Obława była częścią większej antypartyzanckiej akcji, przeprowadzonej również na Litwie. Obława augustowska nazywana jest niekiedy "małym Katyniem".

 W nocy z 23/24 lutego 1943 roku w małej wiosce Paulinów w gminie Sterdyń, w zachodnim Podlasiu, dwunastu mieszkańców tej gminy zostało w sposób bestialski zamordowanych przez Niemców za pomoc Żydom, uciekinierom ze sterdyńskiego getta. Ta zupełnie nieznana historia stanowi przykład postawy wielu Polaków w stosunku do Żydów prześladowanych przez niemieckich okupantów w czasie II Wojny Światowej.

Milczeć nie mogę i żyć nie mogę, gdy giną resztki ludu żydowskiego w Polsce. Szmul Zygielbojm (Artykuły).

 "The New York Times"uważa, że ma najlepszych na świecie publicystów i jest gazetą o najwyższym standarcie wiarygodności.

-+Takiej opinii zaprzeczyły jednak artykuły z 2012 r. autorstwa dwóch czołowych publicystów tej gazety: Ethana Bronnera i Nicholasa Kulisha, byłego reportera NYT w Berlinie. W poświęconym Günterowi Grassowi tekście „Israel Bars German Laureate Grass Over Poem" opisali przedwojenną Polskę jako państwo nazistowskie. Pominęli przy tym fakt, że w owej ,,antysemickiej" Polsce prężnie funkcjonowała społeczność żydowska, tworząca najliczniejszy niechrześcijański związek religijny, zorganizowany w 818 gminach wyznaniowych i mający około 1600 duchownych na etatach jednostek samorządu terytorialnego. O stosunku tej grupy wyznaniowej do państwa polskiego świadczy chociażby odezwa opublikowana 1 września 1939 r. w „Naszym Przeglądzie", największym żydowskim czasopiśmie polskojęzycznym. Czytamy w niej: „Organizacja Syjonistyczna i naród żydowski stoją po stronie polskiej, gotowe do walki o swą godność i niepodległość. To oświadczenie winno być drogowskazem dla światowego żydostwa. Miejsce Żydów całego świata jest po stronie polskiej!".

Książka Edwarda Prusa "Atamania UPA" nie jest oskarżeniem i sądem nad historią narodu ukraińskiego, lecz oskarżeniem faszystów i pomocników hitlerowskich ludobójców, maskujących się pod hasłami patriotycznymi i niepodległościowymi. Wydaje się, że książka poza walorami poznawczymi ma również charakter polemiczny. Sprawa jest o tyle ważna ze względu na wielojęzyczność literatury historycznej w tym przedmiocie, z której również dowiadujemy się, jakimi "zbrodniarzami" byli Polacy, a "niewinnymi barankami"  nacjonaliści ukraińscy spod znaku tryzuba i czarno-czerwonego ounowskiego sztandaru, zawsze "miłujący wolność i demokrację" oraz biorący "w obronę" prześladowanych i co charakterystyczne w owych jednostronnych publikacjach brak jest informacji o zbrodniach OUN - UPA, o jej ludobójczym charakterze, ani słowa.