Aleksander Szumanski

GETTO W BIAŁYMSTOKU

Getto w Białymstoku zostało utworzone przez Niemców w dniu 26 lipca 1941 roku. Uwięziono w nim ok. 40–60 tys. Żydów z miasta i okolicznych miejscowości.  Zamknięte 1 sierpnia 1941 r., otoczone było murem z trzema strzeżonymi bramami wjazdowymi. Obejmowało następujące ulice: Kupiecką, Giełdową, Żydowską, Piotrkowską, Różaną, Nowy Świat, Książęcą, Szlachecką, Polną, Kosynierską, Czystą, Żytnią, Białostoczańską, Białą, Jurowiecką, Wąską, Ciepłą, Nowogrodzką, Smolną, Górną, Chmielną oraz część ulic Fabrycznej, Częstochowskiej, Grajewskiej.

Wschodnią i zachodnią część getta oddzielała od siebie dolina rzeki Białej. Wszyscy mieszkańcy w wieku od 15 do 65 lat byli zatrudniani do przymusowej pracy w zarządzanych przez Niemców zakładach. Ok. 2 tys. osób zatrudniał białostocki Judenrat w licznych warsztatach i małych fabrykach, produkujących tkaniny oraz broń na potrzeby okupanta.

IZRAELSKI SYJONISTYCZNY TERRORYZM

ZAMACH NA HOTEL KING DAVID W JEROZOLIMIE

KLIMIEC TUCHOLKA- SYJONISTYCZNA AGENTURA W II RP

SZCZEGÓLNE NIEBEZPIECZEŃSTWO DLA RZĄDU MATEUSZA MORAWIECKIEGO I JEGO MINISTRÓW.

ŻYDOWSKIE SŁUŻBY SPECJALNE MAJĄ SZWADRONY ZABÓJCÓW!!!

BYŁY DORADCA EWY KOPACZ MICHAŁ KAMIŃSKI, OBCNY V-CE MARSZAŁEK SENATU AGENTEM IZRAELSKIEGO WYWIADU.

GETTO WE LWOWIE

UTWORZENIE GETTA I WARUNKI BYTOWE

Getto we Lwowie powstało jesienią 1941 roku. 18 września 1941 r. gubernator Karl Lasch miał wydać decyzję o utworzeniu dzielnicy żydowskiej. Według innych źródeł decyzja o jego utworzeniu miała zapaść 7 września, 8 października lub nawet 8 listopada. Ludność żydowska miała się tam przenieść do 15 grudnia 1941 roku. Na getto przeznaczono rejon w północno-zachodniej części miasta, na Zamarstynowie i Kleparowie. Kilka miesięcy później, w sierpniu 1942 r., obszar getta został ograniczony. Jego nowe granice wyznaczały: od wschodu – ul. Zamarstynowska, od południa – nasyp kolejowy prowadzący od mostu na Zamarstynowskiej doTetmajera, od zachodu – ul. Tetmajera a od północy – budynek przy ul. Zamarstynowskiej 105.

ZAGŁADA POLAKÓW I ŻYDÓW WE LWOWIE

 Bezpośrednio po wkroczeniu Niemców do Lwowa po 22 czerwca 1941 roku błyskawicznie utworzona policja ukraińska z batalionem ukraińsko - niemieckim „Nachtigall”, wraz z żołnierzami Wehrmachtu (to nieprawda, że tylko SS i Gestapo mordowało Polaków i Żydów) urządziła w lwowskim więzieniu Brygidki kilkuset Żydom i Polakom makabryczną krwawą łaźnię. To wydarzenie miało swą prehistorię. Wkrótce po 22 czerwca 1941 roku, wśród lwowskich bolszewików wybuchła panika i wielu z nich w popłochu uciekło na wschód. Po kilku dniach opamiętali się i niektóre władze, zwłaszcza część wojska, milicja i NKWD powróciły. Można więc mówić o drugiej okupacji Lwowa. Okres pod koniec 1944 roku  historycy uważają za początek drugiej okupacji Lwowa przez Sowietów, praktycznie zaś była to jednak trzecia okupacja sowiecka miasta Lwowa.

 GETTO W OTWOCKU

 Było drugim co do wielkości gettem w dystrykcie warszawskim. W ciągu dwóch lat przez getto przeszło ok. 12 tys. Żydów. Teren getta był zamknięty od strony wschodniej torem kolejowym, od południa bazarem. Od północy obszar dzielnicy graniczył z gminą Falenica (miejscowość Świder), zachodni jej kraniec wyznaczał tor kolejki wąskotorowej.Getto zostało zlikwidowane 19 sierpnia 1942 r. Do obozu zagłady w Treblince wywieziono ok. 7 tysięcy zamieszkujących je Żydów, a kilka tysięcy zamordowano na miejscu.

UTWORZENIE GETTA

Na podstawie zarządzenie starosty (Kreishauptmanna) powiatu warszawskiegoz 26 września 1940 r. nakazano „oczyszczenie od Żydów” części Śródborowa i Soplicowa. Przesiedlenie należało przeprowadzić do 16 października 1940 r. Getto utworzono obwieszczeniem starosty powiatowego z dnia 4 listopada 1940 r, na podstawie którego powstały żydowskie dzielnice mieszkaniowe: mieszkaniowa i kuracyjna. Żydzi musieli się do nich przenieść do 1 grudnia 1940 r.

 GETTO MIESZKANIOWE

 Getto mieszkaniowe składało się z dwóch części przedzielonych torami kolejowymi. Na terenie tzw. getta miasteczkowego (po prawej stronie torów licząc od Warszawy) mieściły się: bazar, dwie bożnice, plac targowy oraz sanatorium Marpe. Na terenie getta środkowego mieścił się m.in. posterunek kolaborującej z Gestapo policji żydowskiej (Ghetto Polizei) oraz ośrodek Towarzystwa Ochrony Zdrowia Ludności Żydowskiej (TOZ).

Do żydowskiej dzielnicy mieszkaniowej mieli prawo przenieść się wszyscy Żydzi -– stali obywatele Otwocka, jak i uchodźcy przybyli do dnia 25 marca 1940 r., a więc ci, którzy przebywali w mieście od 6 miesięcy.