Aleksander Szumanski

Jacek E. Wilczur                                                    MARTYROLOGIA

            OFICEROWIE - ŻYDZI W DOŁACH KATYŃSKICH

https://fodz.pl/download/Oficerowie-%C5%BBydzi%20w%20do%C5%82ach%20katy%C5%84skich.pdf

Totalne  zakłamanie  historii  najnowszej, od  dnia  zakończenia  niemieckiej  okupacji

ziem polskich aż do 1989 r., i krańcowe jej fałszowanie w okresie stalinowskim, zwłaszcza  wydarzeń  poprzedzających  wybuch  II Wojny Światowej i cały jej okres, spowodowały spustoszenie w umysłach sporej części narodu polskiego w zakresie orientacji co do

dziejów Polski i Polaków, poczynając od kolejnych rozbiorów, zakończenia I Wojny Światowej w 1918 r., poprzez okres międzywojenny, lata wojny, epokę stalinowską i czasy po 1956 r. aż do niedawna.

SPOTKANIA Z LIRYKĄ ALEKSANDRA SZUMAŃSKIEGO

"DZIENNIK POLSKI"

Kolejny wieczór Salonu Literackiego Jana Poprawy (w Piwnicy pod Ogródkiem) poświęcony był liryce Aleksandra Szumańskiego, który debiutował jako 10-letni chłopiec w polskim radio we Lwowie w 1941 r. Z nowo wydanego przez krakowską "Filmotechnikę" tomu wierszy (a jest ich 380) wybrane utwory czytali Tadeusz Szybowski, Jan Adamski i Jan Güntner, a sam autor zapoznał zebranych z wieloma jeszcze lirykami z teki wierszy najnowszych. Audytorium przyjęło bardzo serdecznie twórczość autora - inżyniera, którą we wstępie do tomu Zbigniew Ringer tak prezentuje m.in.: "Jest Szumański lirykiem. Pisze wiersze miłosne, uprawia poezję refleksyjną, ale trafi się i satyra, i wierz przewrotny, i dość częsty u naszych poetów wiersz prześmiewczy lub igrający polszczyzną. Jest i poezja religijna...".

 CZAS APOKALIPSY - KTO ZAMORDOWAŁ PROFESORÓW

 LWOWSKICH?

UKRAIŃSKIE SŁOWIKI MORDÓW.

SONDERACTION LEMBERG

 Batalion „Nachtigall” (niem. "Słowiki") – niemiecki batalion złożony z Ukraińców, działający w 1941roku, w czasie II Wojny Światowej. Oficjalna nazwa niemiecka: "Sondergruppe Nachtigall". Przez propagandę ukraińską wraz z batalionem „Roland” określany był mianem Drużyn Ukraińskich Nacjonalistów.

CICHOCIEMNY WŁADYSŁAW KOCHAŃSKI  - BOHATER WOŁYNIA

 16 listopada 1943 roku akowski oddział partyzancki pod dowództwem cichociemnego kpt. Władysława Kochańskiego "Bomby", przy wsparciu oddziału partyzantki sowieckiej, rozbił liczące ponad tysiąc ludzi zgrupowanie oddziałów UPA koło miejscowości Huta Stara na Wołyniu. Miesiąc później "Bomba" został pojmany przez Sowietów, wywieziony do Moskwy i skazany na dwadzieścia pięć lat ciężkich robót - pisze Wojciech Königsberg w artykule dla Wirtualnej Polski.

Władysław Tadeusz Kochański przyszedł na świat 7 listopada 1918 roku w Stanisławowie. W 1937 roku zdał maturę w jednym ze stanisławowskich gimnazjów. Podczas wojny obronnej 1939 roku służył w 11 Karpackiej Dywizji Piechoty w Stryju. Po przedostaniu się na Węgry został osadzony w obozie internowania w Magyaróvár. Udaje mu się jednak zbiec z obozu i wykorzystując polską sieć przerzutową dotrzeć w styczniu 1940 roku do Francji, gdzie wstąpił w szeregi Polskich Sił Zbrojnych. Został skierowany do 4 Dywizji Piechoty, a następnie Centrum Wyszkolenia Piechoty w Coëtquidan. Nie brał udziału w kampanii francuskiej i wraz z innymi polskimi żołnierzami ewakuował się drogą morską na Wyspy Brytyjskie.

 ELITA PARTYZANTÓW  

 W Wielkiej Brytanii początkowo służy w 1 Brygadzie Strzelców, a następnie 1 Brygadzie Spadochronowej, przemianowanej w późniejszym czasie na 1 Samodzielną Brygadę Spadochronową. Zgłasza się także na kursy dla przyszłych cichociemnych. Zostaje przeszkolony w zakresie dywersji i w sierpniu 1942 roku kończy kurs odprawowy w słynnym ośrodku szkoleniowym w Audley End pod Londynem (polecamy również artykuł: Cichociemni - 316 elitarnych partyzantów).

W nocy z 1 na 2 września 1942 roku pod pseudonimem "Bomba" zostaje przerzucony na terytorium okupowanej Polski w ramach lotniczej operacji o kryptonimie "Chickenpox" (ospa wietrzna). Skacze wraz z czterema innymi oficerami: por. por. Bolesławem Jabłońskim "Kalią", Franciszkiem Rybką "Kulą", Stanisławem Winterem "Stanleyem" oraz Janem Woźniakiem "Kwaśnym". Cichociemni lądują na południowym skraju Puszczy Kampinoskiej. Po dotarciu 3 września do Warszawy por. Kochański zostaje oddany na kilka tygodni pod opiekę tzw. "ciotki", czyli członkini AK, która pomaga mu zaaklimatyzować się w realiach okupowanego kraju.

Następnie zostaje skierowany na II odcinek wydzielonej organizacji dywersyjnej AK o kryptonimie "Wachlarz", która prowadzi działania dywersyjne na zapleczu frontu wschodniego. Jego zadaniem jest organizowanie ośrodka bojowego w Sarnach na Wołyniu. Dowodzi tam patrolem dywersyjnym w Didowiczach. Po rozwiązaniu "Wachlarza", wiosną 1943 roku struktury organizacji zostają przekazane okręgom AK oraz nowo powołanemu Kierownictwu Dywersji (Kedywowi). Kochański otrzymuje przydział do okręgu wołyńskiego.

RZEŹ

Wołyń stanowi niezwykle trudny obszar do organizowania struktur konspiracyjnych. Składa się na to kilka czynników. Odczuwalny jest brak polskiej elity przetrzebionej w okresie okupacji sowieckiej, która mogłaby stanowić kadrę AK. Apogeum osiągają w tym czasie zbrodnie Ukraińskiej Powstańczej Armii (UPA) na polskiej ludności. Do tego doliczyć należy obecność oddziałów partyzantki sowieckiej, która okazuje się "wilkiem w owczej skórze". Mimo wszystko dowództwo AK stara się także tutaj realizować operację "Burza" (forma powstania strefowego) wymierzoną w wojska niemieckie cofające się pod naciskiem Armii Czerwonej.

 Jednak jak się wkrótce okazuje, dużo istotniejsze jest tworzenie ośrodków samoobrony, które dają szansę uchronienia ludności przed wyniszczeniem przez UPA. Kochański, który ma za zadanie rozbudować struktury akowskie w powiecie kostopolskim, zatrzymuje się w miejscowości Wyrka (skupiającej około dwóch tysięcy cywilnych Polaków). W sąsiedztwie znajduje się drugi ośrodek samoobrony Huta Stepańska (około trzy tysiące osób).

16 lipca oddziały ukraińskie niszczą kilkanaście wiosek wokół Huty Stepańskiej i Wyrki, mordując przy tym w bestialski sposób setki polskich mieszkańców, a następnie przypuszczają zmasowany atak na obie miejscowości. "Bomba" przedostaje się ze swoimi ludźmi oraz ludnością cywilną do Huty Stepańskiej i obejmuje dowództwo nad całością samoobrony. Przytłaczająca przewaga UPA wywołuję panikę wśród części mieszkańców, którzy starają się opuścić wioskę. Ukraińcy mordują około 300 z nich. Zdolności dowódcze Kochańskiego oraz determinacja pozostałych Polaków przyczyniają się jednak do uratowania kilku tysięcy cywilów.

"Bomba" aktywnie bierze udział w walce na pierwszej linii, aż do momentu gdy odnosi poważną ranę. 18 lipca, ze względu na widoczną przewagę nieprzyjaciela oraz ciężki stan dowódcy, zapada decyzja o przebijaniu się przez pierścień okrążenia. Kolumna furmanek oraz pieszych ciągnie się na przestrzeni kilku kilometrów. Mimo ataków ze strony Ukraińców oddala się o kilkadziesiąt kilometrów od Huty. Część ludności zostaje załadowana do pociągów na linii Kowel - Sarny i wyjeżdża na roboty do Rzeszy. Reszta zostaje rozdzielona po innych ośrodkach samoobrony.

Kochański, mimo odniesionych ran, nie zaprzestaje rozbudowywania oddziału, który osiąga wkrótce stan blisko 700 ludzi. W pobliżu Huty Starej, gdzie tworzy nowy obóz, powstaje istna republika partyzancka z własnym zapleczem sanitarnym, aprowizacją, a nawet pracowniami szewskimi i krawieckimi. Oczywiście podstawą przetrwania dla partyzantów, jak i ludności cywilnej w tym ośrodku samoobrony jest dokładne zabezpieczenie terenu poprzez budowę systemu ochronno-alarmowego z rowami strzeleckimi, bunkrami oraz zwiadem.

Cichociemny współpracuje w tym czasie z oddziałami partyzantki sowieckiej, z którymi przeprowadza akcje zbrojne przeciwko Niemcom oraz UPA. Do przełomowego wydarzenia dochodzi jesienią 1943 roku. 16 listopada wokół Huty Starej zaczynają się gromadzić oddziały ukraińskie w sile ponad tysiąca osób. W tym dniu oddział "Bomby" przebywa poza ośrodkiem, biorąc udział w akcji na oddziały niemieckie.

Samoobrona mimo zdecydowanej przewagi nieprzyjaciela niemal przez cały dzień odpiera kolejne ataki. Układ sił wyrównuje się po powrocie oddziału Kochańskiego oraz dzięki wsparciu grupy partyzantów sowieckich. Sotnie UPA zostają pokonane i zmuszone do wycofania (polecamy również wspomnienia biskupa Jana Bagińskiego, świadka akcji przeprowadzonej przez kpt. Kochańskiego). Ich straty wynoszą ponad 100 zabitych i rannych, przy kilkunastu osobach poległych ze strony obrońców. Warto podkreślić honorową postawę Kochańskiego wobec kilkunastu rannych jeńców, których nakazuje opatrzyć i odtransportować do wioski sprzyjającej Ukraińcom.

JEDENRATY - PRAWA RĘKA GESTAPO W NIEMIECKICH GETTACH W POLSCE - ZAGŁADA ŻYDÓW Z UDZIAŁEM ŻYDÓW.

Mało kto dzisiaj pamięta, że żydowski HoloKaust praktycznie nie istniał przed 1967 rokiem. Zaczął rodzić się dopiero po sześciodniowej wojnie izraelsko arabskiej. Trzeba było ponad 40 lat, żeby urósł do dzisiejszych rozmiarów. Do 1962 roku sprawa zbrodni dokonanych na Żydach była jasna: winni są Niemcy; naród niemiecki. Ponad 90 procent Niemców głosowało na partię Hitlera i na niego samego, tym samym na jego program i idee zawarte w "Mein Kampf". Nikt o zdrowych zmysłach tych prawd nie kwestionował. Do pewnego czasu.Po upływie lat, od II Wojny Światowej, do Niemiec zachodnich zaczęły napływać z zagranicy ogromne kapitały. Niemiecka Republika Federalna (RFN) musiała być silna ekonomicznie, by móc stawić mocny opór w wypadku agresji czerwonych hord ze Wschodu.Dzięki tej pomocy Niemcy Zachodnie szybko się odbudowały i stały się potęgą gospodarczą. (Niemcy Wschodnie wówczas nie liczyły się, ani ekonomicznie ani politycznie; ot takie dwa śląski w stosunku do Niemiec przedwojennych).Nie uszło to uwadze Izraela, który potrzebował pieniędzy. Niemcy jako sprawcy ogromnej zbrodni dokonanej na Żydach, potrzebowali rehabilitacji od Żydów. Tak doszło do transakcji. "Za krew pieniądze, za pieniądze przywrócenie honoru. Dotyczy to tylko Żydów" " pisał prawie czterdzieści lat temu Stefan Nowicki w swojej książce pt. "Wielkie nieporozumienie" (wydanej w 1970 roku w Sydney, Australia).