Aleksander Szumanski

MORDERCY ŻYDÓW I POLAKÓw

ILU ŻYDÓW ZAMORDOWALI POLACY ?

Prof. Bogusław Wolniewicz publikuje

Propaganda przeciw Polsce trwa, narasta i ma nas złamać moralnie – przy zupełnej obojętności polskiej profesury, a często z jej gorliwym udziałem. Oto świeży przykład: według żydowskiej „Gazety Wyborczej” Parlament Europejski nagrodził książkę Anny Bikont „My z Jedwabnego” , uznawszy, że ten nikczemny paszkwil na Polskę „promuje europejskie wartości”. Przekład francuski La Crime et la Silence: Jedwabne 1941 ukazał się rok temu w Paryżu, wkrótce ma się ukazać angielski. Jak widzimy, szkalowanie Polski wchodzi już do zestawu „europejskich wartości”. Ilu naszych profesorów zabrało w tej sprawie publicznie głos?

BENIAMIN WAJSBLECH I INNI ZBRODNIARZE PRL - ZAMORDOWALI I ZWIALI DO IZRAELA

 Beniamin Wajsblech (ur. 22 grudnia 1908, zm. 13 marca 1991 w Warszawie) – wiceprokurator Generalnej Prokuratury PRL, oskarżyciel w procesach politycznych w czasach stalinizmu.

Syn Hersza. Pochodził z zamożnej, żydowskiej rodziny kupieckiej.  We wrześniu

1939 r.udał się do Związku Sowieckiego. Po agresji ZSRS na Polskę

(17 września 1939 r.) został we Lwowie prokuratorem.

Po wojnie był prokuratorem w Polsce. Biegle władał rosyjskim i niemieckim. Przed wybuchem wojny sprzedał majątek, pieniądze lokując w szwajcarskich bankach Był przesłuchującym i oskarżycielem generała Augusta Emila Fieldorfa ps. „Nil”, dla którego zażądał kary śmierci. O ten sam wymiar kary wnioskował oskarżając Jana Stachniuka. Po zwolnieniu ze służby pracował jako radca prawny. 22 października 1951 roku podpisał (przygotowany przez Kazimierza Górskiego) akt oskarżenia w sprawie gen. Fieldorfa (generał brygady Wojska Polskiego, organizator i dowódca Kedywu Armii Krajowej, zastępca Komendanta Głównego AK). Wajsblech był również ostatnią osobą, która przesłuchiwała generała (25 lipca 1951 r.). Kilka miesięcy później oskarżał generała przed Sądem Wojewódzkim w Warszawie.

PRAWDZIWE OBLICZE PRZEDSIĘBIORSTWA HOLOKAUST

ŻYDOWSCY BANKSTERZY - OSZUŚCI  I ZŁODZIEJE

Israel Shamir

"The Times of Israel"

Redaktor naczelny: David Horovitz (redaktor fundacji)

Israel Shamir, znany również pod imieniem Jöran Jermas i Adam Ermash, jest urodzonym w Rosji szwedzkim pisarzem i dziennikarzem. Jest komentatorem stosunków arabsko-izraelskich, kultury żydowskiej, historii Shoah i odszkodowań dla tych nielicznych, którzy Zagładę przeżyli. W swoich komentarzach redakcyjnych nie zawsze się zgadza z autorem "Przedsiębiorstwa Holokaust" Normanem Finkelstenem, ale w znaczeniu ogólnym zgadza się zasadzie wyłudzeń różnych osób powołanych niezgodnie z prawem decyzjami własnymi na zasadzie oszustw i szantażu.

Urodzony: 11 czerwca 1947 (wiek 70 lat), Nowosybirsk, Rosja

Edukacja: Hebrajski Uniwersytet w Jerozolimie, Wydział Historii.

Izrael Szamir (Israel Shamir) jest w polityce izraelskiej figurą znienawidzoną. Lecz powodem tego nie jest tylko sam radykalizm. Szamir jest pisarzem kultowym, jest wspaniałym łącznikiem między kulturą żydowską i rosyjską.

            WIELCY ZAPOMNIANI LWOWIANIE – LEOPOLD STAFF

                                   POETA TRZECH EPOK

 Aleksander Szumański dla KSI

Leopold Staff (ur. 14 listopada 1878 roku we Lwowie, zm. 31 maja 1957 roku w Skarżysku-Kamiennej) – polski poeta, tłumacz i eseista. Jeden z najwybitniejszych twórców literatury XX wieku, kojarzony głównie jako przedstawiciel współczesnego klasycyzmu; prekursor poezji codzienności, związany także z franciszkanizmem i parnasizmem. Zaliczany do czołowych poetów młodopolskich, w okresie międzywojennym stał się duchowym przywódcą skamandrytów. Już za życia nazywany "pomnikiem polskiej poezji", postrzegany jako wzór klasyka i artysty-mędrca.

„KOPPE” AKCJA SPECJALNA BATALIONU „PARASOL”

 11 lipca 2019 roku przypada 75 rocznica akcji „Koppe” przeprowadzona przez Batalion „Parasol” elitarnego oddziału Kedywu Armii Krajowej.

11 lipca 1944 r. żołnierze Batalionu „Parasol”, elitarnego oddziału Kedywu Armii Krajowej, przeprowadzili jedną z najbardziej śmiałych akcji zbrojnych przeciwko nazistowskiemu, niemieckiemu okupantowi. Jej celem był gen. Wilhelm Koppe, od listopada 1943 r. Wyższy Dowódca SS i Policji w Generalnym Gubernatorstwie (Höhere SS und Polizei Führer), pełniący jednocześnie funkcję sekretarza stanu do spraw bezpieczeństwa w tzw. rządzie GG.