Jesteś tutaj: Start
TENENBAUM MORDECHAJ
Tenenbaum Mordechaj, pseud. Jusuf Tamaroff (ur. 1916 r. Warszawa
– zm.20.08.1943 r. Białystok) – działacz syjonistyczny, przywódca powstania w getcie białostockim.
Mordechaj ukończył gimnazjum „Tarbut” w Warszawie. Studiował semitystykę na Uniwersytecie Warszawskim. Interesował się astronomią i kulturą Wschodu, poznał język arabski. W 1935 r. wstąpił do syjonistycznej organizacji Frajhajt, związanej z Poalej Syjon. Od 1938 r. należał do Centralnego Komitetu He-Chaluc.
POWSTANIE W GETCIE BIAŁOSTOCKIM
Powstanie w białostockim getcie. Drugie co do wielkości getto po warszawskim.
77 lat temu około 300 żydowskich powstańców podjęło nierówną walkę z niemiecką żandarmerią. Był to drugi co do wielkości, po Powstaniu w Getcie Warszawskim, zryw zbrojny ludności żydowskiej przeciwko okupantowi.
16 sierpnia 1943 roku, na wieść o planowanej przez Niemców ostatecznej likwidacji getta, rozpoczęło się powstanie w getcie białostockim.
INACZEJ NIŻ W WARSZAWIE
Getto w Białymstoku, utworzone przez Niemców 26 lipca 1941 roku, było przeznaczone dla Żydów z Białegostoku i okolic. Przebywało w nim około 42 tysięcy osób. Warto zaznaczyć, że w przedwojennym Białymstoku ludność żydowska stanowiła 43 proc. mieszkańców. Po zajęciu tego miasta przez ZSRR we wrześniu1939 roku liczba ta powiększyła się o Żydów przybywających z terenów Generalnego Gubernatorstwa (GG). Białystok przeszedł w ręce niemieckie w czerwcu 1941 roku. Już pierwszego miesiąca okupacji hitlerowskiej zgięło ok. 5 tys. Żydów.
GETTO W BIAŁYMSTOKU
Getto w Białymstoku zostało utworzone przez Niemców w dniu 26 lipca 1941 roku. Uwięziono w nim ok. 40–60 tys. Żydów z miasta i okolicznych miejscowości. Zamknięte 1 sierpnia 1941 r., otoczone było murem z trzema strzeżonymi bramami wjazdowymi. Obejmowało następujące ulice: Kupiecką, Giełdową, Żydowską, Piotrkowską, Różaną, Nowy Świat, Książęcą, Szlachecką, Polną, Kosynierską, Czystą, Żytnią, Białostoczańską, Białą, Jurowiecką, Wąską, Ciepłą, Nowogrodzką, Smolną, Górną, Chmielną oraz część ulic Fabrycznej, Częstochowskiej, Grajewskiej.
Wschodnią i zachodnią część getta oddzielała od siebie dolina rzeki Białej. Wszyscy mieszkańcy w wieku od 15 do 65 lat byli zatrudniani do przymusowej pracy w zarządzanych przez Niemców zakładach. Ok. 2 tys. osób zatrudniał białostocki Judenrat w licznych warsztatach i małych fabrykach, produkujących tkaniny oraz broń na potrzeby okupanta.
IZRAELSKI SYJONISTYCZNY TERRORYZM
ZAMACH NA HOTEL KING DAVID W JEROZOLIMIE
KLIMIEC TUCHOLKA- SYJONISTYCZNA AGENTURA W II RP
SZCZEGÓLNE NIEBEZPIECZEŃSTWO DLA RZĄDU MATEUSZA MORAWIECKIEGO I JEGO MINISTRÓW.
ŻYDOWSKIE SŁUŻBY SPECJALNE MAJĄ SZWADRONY ZABÓJCÓW!!!
BYŁY DORADCA EWY KOPACZ MICHAŁ KAMIŃSKI, OBCNY V-CE MARSZAŁEK SENATU AGENTEM IZRAELSKIEGO WYWIADU.
GETTO WE LWOWIE
UTWORZENIE GETTA I WARUNKI BYTOWE
Getto we Lwowie powstało jesienią 1941 roku. 18 września 1941 r. gubernator Karl Lasch miał wydać decyzję o utworzeniu dzielnicy żydowskiej. Według innych źródeł decyzja o jego utworzeniu miała zapaść 7 września, 8 października lub nawet 8 listopada. Ludność żydowska miała się tam przenieść do 15 grudnia 1941 roku. Na getto przeznaczono rejon w północno-zachodniej części miasta, na Zamarstynowie i Kleparowie. Kilka miesięcy później, w sierpniu 1942 r., obszar getta został ograniczony. Jego nowe granice wyznaczały: od wschodu – ul. Zamarstynowska, od południa – nasyp kolejowy prowadzący od mostu na Zamarstynowskiej doTetmajera, od zachodu – ul. Tetmajera a od północy – budynek przy ul. Zamarstynowskiej 105.