Jesteś tutaj: Start
MICHAŁ TOKARZEWSKI KARASZEWICZ
Wychował się w Drohobyczu, gdzie ukończył gimnazjum i zdał maturę. Od października 1911 do września 1912 roku odbył służbę wojskową w armii austriackiej. Później studiował na Wydziale Prawa Uniwersytetu Jana Kazimierza we Lwowie.
W 1913 roku przeniósł się na Wydział Lekarski Uniwersytetu Jagiellońskiego. Od 1910 roku był członkiem Polskiej Partii Socjalistycznej-Frakcja Rewolucyjna. W tym samym okresie przystąpił do Związku Walki Czynnej i Związku Strzeleckiego. Działając w tych organizacjach zaczął używać pseudonimu „Karasiewicz”, który z czasem zmieniony na „Karaszewicz” zaczął stanowić drugi człon jego nazwiska.
Był aktywnym członkiem Związku Strzeleckiego i jego komendantem w Samborze oraz Drohobyczu. W 1913 roku ukończył kurs oficerski i został odznaczony tzw. Parasolem. Z czasem otrzymał stanowisko komendanta niższej szkoły oficerskiej w Krakowie, a od stycznia 1914 roku pracował jako instruktor Związku Strzeleckiego w Warszawie. Przed wybuchem I wojny światowej w lipcu 1914 roku został wcielony na krótko do armii austriackiej. W tym czasie ukończył w Wiedniu kurs oficerów rezerwy.
W sierpniu 1914 roku wstąpił do Legionów Polskich, gdzie dowodził 5. batalionem 1. pułku piechoty. W październiku podczas bitwy pod Laskami został ciężko ranny. Po powrocie do służby był także dowódcą batalionu w 5. i 6. pułku piechoty, a następnie dowódcą 5. pułku piechoty.
LEGIONISTA NIEPOKORNY
W lipcu 1917 roku w czasie kryzysu przysięgowęgo Karaszewicz odmówił złożenia przysięgi i wyjechał do Przemyśla. Austriacy aresztowali go w Pikulicach pod zarzutem buntu. Do 23 listopada był więziony w Przemyślu. Po zwolnieniu wcielono go do armii austriackiej, w której służył do czerwca 1918 roku. Następnie przeszedł do Polskiej Organizacji Wojskowej. Był przedstawicielem POW na obszar Rosji i Ukrainy oraz przy francuskiej misji wojskowej w Moskwie i Komitecie Wojskowym Polskim.
WIELKA SZPERA
- NIEMIECKIE GETTO W ŁODZI
Najtragiczniejszym momentem w dziejach getta łódzkiego stała się „Wielka Szpera”.
Była to akcja wysiedleń do obozu zagłady, której ofiarami padły dzieci poniżej 10. roku życia oraz ludzie starsi powyżej 65. roku życia, a także chorzy i ci, którzy nie pracowali.
W czasie trwania „Wielkiej Szpery”, pomiędzy 5 a 12 września
1942 roku, do obozu zagłady w Chełmnie nad Nerem wywieziono ponad 15 tysięcy osób
8 lutego 1940 roku władze niemieckie podały informację o utworzeniu getta w okupowanej Łodzi. Było ono odseparowane od pozostałych części miasta, otoczone ogrodzeniem i strzeżone przez funkcjonariuszy niemieckich formacji policyjnych i żydowskiej Służby Porządkowej.
W trakcie czterech lat funkcjonowania getta łódzkiego przeszło przez nie ponad 200 tys. osób – zarówno Żydów łódzkich oraz pochodzących z okolicznych miejscowości, jak i deportowanych z III Rzeszy Niemieckiej, czy Protektoratu Czech i Moraw.
Getto istniało do 29 sierpnia 1944 roku. W tym czasie na skutek głodu, epidemii chorób zmarło około 45 tys. osób. Pozostałych zamordowano w obozach zagłady w Chełmnie nad Nerem (Kulmhof am Nehr) i Auschwitz-Birkenau.
Szacuje się, że do zakończenia wojny przeżyło zaledwie od 5 do 7 tys. osób.
Najtragiczniejszym momentem w dziejach getta łódzkiego stała się „Wielka Szpera” (nazwa szpera pochodzi z niem. Allgemeine Gehsperre – całkowity zakaz opuszczania domów).
Była to akcja wysiedleń do niemieckich obozów zagłady, której ofiarami padły dzieci poniżej 10. roku życia oraz ludzie starsi powyżej 65. roku życia, a także chorzy i ci, którzy nie pracowali.
DOLE I NIEDOLE ZAWSZE POLSKIEGO LWOWA
LWÓW DOLE I NIEDOLE
Lwów leży na terytorium t.zw. Czerwieńskich Grodów, które według najstarszej kroniki, kronikarza ruskiego Nestora z 981 roku - Włodzimierz Wielki zawojował na Polakach. W owej kronice znajduje się pierwsza wzmianka o terenach na których założono Lwów : „poszedł Włodzimierz na Lachów i zajął im grody ich Przemyśl, Czerwień i inne grody mnogie, które do dziś są pod Rusią”.
Odtąd ziemia ta należała przez dłuższy czas do książąt ruskich, aczkolwiek często przechodziła pod polskie panowanie, bądź to bezpośrednio za Bolesława Chrobrego i Bolesława Śmiałego, bądź też pośrednio, jako lenno Polski, jak za Leszka Biełego. Czasem popadała w zależność od Węgier ( Bela i Koloman ), a od roku 1239 stała się państwem-lennem chanów tatarskich, od której to zależności uwolnił ją dopiero Kazimierz Wielki.
UKRAIŃCY CZCZĄ BANDERĘ I JEGO ZBRODNIE NA POLAKACH
Tysiące Banderowców na ulicach ukraińskich miast. Czcili mordercę Polaków w rocznicę jego urodzin.
Ulicami Kijowa i kilku innych miast Ukrainy przeszły w środę marsze poświęcone 105. rocznicy urodzin przywódcy ukraińskich nacjonalistów Stepana Bandery. Akcje te organizuje od kilku lat nacjonalistyczna partia opozycyjna Swoboda.
P0WSTANIE W GETCIE BIAŁOSTOCKIM.
MORDECHAJ TENENBAUM I DANIEL MOSZKOWICZ - PRZYWÓDCY
POWSTANIA.
Drugie co do wielkości getto po Warszawie.
16 sierpnia 1943 roku, na wieść o planowanej przez Niemców ostatecznej likwidacji getta, rozpoczęło się Powstanie w Getcie Białostockim. Getto w Białymstoku, utworzone przez Niemców 26 lipca 1941 roku, było przeznaczone dla Żydów z Białegostoku i okolic. Przebywało w nim około 42 tysięcy osób.