Jesteś tutaj: Start
RECENZJE WIKIPEDII
Z DNIA 12.11 2019 ROKU
POETA ROMANTYK
Autor prof. Jan Majda
Aleksander Szumański w pełni zasługuje, żeby go nazwać poetą romantycznym, pisze wiersze miłosne, toteż słusznie publicyści nazwali go "Królem miłości". Miłości poświęcił dłuższe poematy "Amerykańsko - lwowskie wyznania miłosne oraz inne niespełnienia", "Odlatujące ptaki" oraz cztery tomy zatytułowane "Wiersze i ballady miłosne". W tym drugim tytule nawiązuje nawet do utworu Adama Mickiewicza "Ballady i romanse". I podobnie jak nasi dziewiętnastowieczni romantycy, poeta pisze nie tylko o miłości między ludźmi ale i o miłości do Ojczyzny - zwłaszcza o walkach naszego narodu o wolność podczas I i II Wojny Światowej, co w pełni odzwierciedla poemat martyrologiczno - niepodległościowy "Fotografie polskie". Tadeusz Zygmunt Bednarski na łamach "Dziennika Polskiego" o poezji Aleksandra Szumańskiego napisał: "...W jego twórczości pobrzmiewają echa dawnych tradycyjnych uznanych mistrzów...". Jerzy Michał Czarnecki w krytyce literackiej "Fotografii polskich" "Krakowskie pióra" pisze:
OD ŻYDOBOLSZEWIZMU DO ŻYDOBANDERYZMU
ANTYPOLSKA - FASZYSTOWSKA- OLIGARCHICZNA - ANTYSEMICKA UKRAINA
Dla KSI Aleksander Szumański
Rozważając obecną sytuację środowisk kresowych w Polsce, dochodzę do wniosku, że główny ciężar krwawej apokalipsy z epoki mordów ukraińskich nacjonalistów dokonanych na 200 tysiącach obywatelach polskich w czasie II Wojny Światowej, Polaków, Czechów, Rosjan, Żydów, Ormian przejęli nie tylko banderowcy z nowego rządu Ukrainy ze swoim prezydentem Żydem Petro Poroszenko – Walzmanem i Żydami w rządzie, tworząc judeo Ukrainę nacjonalistyczno – faszystowską, antysemicką i antypolską, ale również te same środowiska rozgnieżdżone w naszym nieszczęśliwym kraju, jak określa Polskę Stanisław Michalkiewicz.
INFORMACJA WOJSKOWA.
WIĘŹNIOWIE MODLILI SIĘ, ABY NIE TRAFIĆ W ICH RĘCE, TYLKO W ŁAPY UB.
CO ŁĄCZY KISZCZAKA, MICHNIKA, JARIZELSKIEGO I CIMOSZEWICZA?
O NAJPILNIEJ STRZEŻONEJ TAJEMNICY PRL.
Spośród wszystkich instytucji oraz jawnych i tajnych służb komunistycznych
w Polsce po 1944 r. najbardziej tajemniczą i najmniej znaną do dziś pozostaje Główny Zarząd Informacji, zwany potocznie Informacją Wojskową. O ile doskonale wiemy, jak
zbrodnicza i okrutna była bezpieka “cywilna”, o tyle bezpieka “wojskowa”, czyli IW, pozostaje w cieniu. Powstanie IPN niewiele zmieniło w tym zakresie –nie ma całościowych badań tej instytucji, brak jest poważnych, analitycznych opracowań i historiografii i monografii. Trudno to sensownie wytłumaczyć, skoro jest przecież zapotrzebowanie społeczne na zbadanie skrywanych zakamarków Polski Ludowej, a badanie wszystkich zbrodni przeciwko Narodowi Polskiemu jest naszym obowiązkiem. Początek IW można liczyć od powołania zalążków tej służby w Wojsku Polskim, tworzonym w Związku Sowieckim na polecenie Stalina, pod komendą ppłk gen. Zygmunta Berlinga. Został on 31 lipca 1939 r. usunięty z WP w związku z głośną sprawą obyczajową,
OD AUTORA
RYS HISTORYCZNY
WPROWADZENIE
W wyniku działań wojennych i okupacji niemieckiej naród polski poniósł ogromne straty w ludziach. Ogółem poniosło śmierć 6 020 000 obywateli polskich. Z tej liczby w wyniku zespołu środków terroru okupacyjnego zginęło 5 384 000 obywateli polskich w tym mniejszości narodowych, Ukraińców, Żydów, Rosjan, Białorusinów, Cyganów co stanowi 89 % strat. W samej tylko Warszawie zginęło więcej ludności niż w Wielkiej Brytanii i USA łącznie, przez cały okres II Wojny Światowej.
W niemieckim programie zagłady narodu polskiego szczególne miejsce przypada eksterminacji dzieci i młodzieży polskiej. W bilansie strat poniesionych przez naród polski w ostatniej wojnie, 2 235 000 przypada na dzieci i młodzież, co stanowi 35 % strat globalnych. Niemieccy ludobójcy przekształcili nasz kraj w jeden wielki poligon ludobójstwa. To szczególne „uprzywilejowanie” narodu polskiego wynikało z założeń, że w następnej kolejności po Żydach ich los podzielić mieli Polacy.
Czytaj więcej: WPROWADZENIE DO KSIĄŻKI "ZAPOMNIANY POLSKIHOLOKAUST"
HOLOKAUST POLAKÓW W ZSRS
Autor Tomasz Sommer
opiero po 75 latach wychodzi na jaw okrutna prawda o losie Polaków pod komunistyczno-rosyjskim panowaniem w latach 30. XX wieku. Nasi rodacy byli tam mniej więcej od 1932 roku obywatelami drugiej kategorii, tak jak później Żydzi w niemieckiej III Rzeszy. A potem, w 1937 roku, decyzją władz i niestety przy poparciu dużej części społeczeństwa zostali skazani na zagładę.