Jesteś tutaj: Start
DANUTA SIEDZIKÓWNA „INKA” POLSKA JOANNA D’ARC
"INKA"
Danuta Siedzikówna ps. „Inka” (ur. 3 września 1928 roku w Guszczewinie, zm. 28 sierpnia 1946 roku w Gdańsku) – sanitariuszka 4. szwadronu odtworzonej na Białostocczyźnie 5 Wileńskiej Brygady AK, w 1946 roku w 1. szwadronie Brygady działającym na Pomorzu.
OBÓZ ZAGŁADY KULMHOF W CHEŁMNIE NAD NEREM
DZIECI Z ZAMOJSZCZYZNY I Z CZECH
Kulmhof był przede wszystkim ośrodkiem zagłady ludności żydowskiej z wcielonego do III Rzeszy Niemieckej „Kraju Warty”, ale zgładzono tu również jednorazowo ok. 5000 Romów i Sintich, przywiezionych z obozu urządzonego dla nich na obszarze łódzkiego getta (na przełomie 1941/1942).
Czytaj więcej: OBÓZ ZAGŁADY KULMHOF W CHEŁMNIE NAD NEREM - DZIECI Z ZAMOJSZCZYZNY I Z CZECH
AKCJA "REINHARDT" MORD POLSKICH ŻYDÓW
W nocy z 16 na 17 marca 1942 r. Niemcy rozpoczęli deportację Żydów z getta w Lublinie do obozu zagłady w Bełżcu. Jednocześnie zaczęli tam wywozić także Żydów lwowskich. Tak zaczęła się operacja "Reinhardt", której celem było wymordowanie ludności żydowskiej z pięciu dystryktów Generalnego Gubernatorstwa (GG) (warszawskiego, radomskiego, krakowskiego, lubelskiego i galicyjskiego). Pod koniec 1942 r. akcję rozszerzono na wcielony do Prus Wschodnich okręg białostocki.
MOBILNE KOMORY GAZOWA W NIEMCZECH
GAZOWANIE LUDZI W ZWIĄZKU RADZIECKIM
Mobilna komora gazowa (niem. Gaswagen; ros. душегубка, trans. duszegubka, w dosłownym tłumaczeniu „zabójca dusz”Podczas II Wojny Światowej i Holokaustu nazistowskie Niemcy opracowały i wykorzystywały na szeroką skalę mobilne komory gazowe jako metodę eksterminacji więźniów (głównie Polaków, Romów i Żydów) w okupowanej Polsce, Jugosławii i na zachodnich obszarach Związku Radzieckiego, a także w innych, opanowanych przez Wehrmacht regionach Europy.
MOJE LWOWSKIE UTRACONE DZIECIŃSTWO
PRZED WOJNĄ
Urodziłem się 12 listopada 1931 roku we Lwowie. Mój Ojciec, Maurycy Scheps, praktykę lekarską ginekologa - położnika rozpoczął we Lwowie przy ul. Krakowskiej 4, gdzie prowadził swój gabinet. Po uzyskaniu docentury i habilitacji lekarskiej został asystentem profesora Adama Sołowija, w jego katedrze na lwowskim Uniwersytecie im Jana Kazimierza. Prof. Adam Solowij w wieku 82 lat został zamordowany 4 lipca 1941 r. przez ukraińsko - niemiecki batalion "Nachtigall" (Słowiki) na stoku Góry Kadeckiej - Wzgórzach Wuleckich we Lwowie w gronie 45 pomordowanych profesorów lwowskich wyższych uczelni.