Jesteś tutaj: Start
UKRAIŃCY CZCZĄ BANDERĘ I JEGO ZBRODNIE NA POLAKACH
Dla KSI Aleksander Szumański
Tysiące banderowców na ulicach ukraińskich miast. Czcili mordercę Polaków w rocznicę jego urodzin.
Ulicami Kijowa, Lwowa i kilku innych miast Ukrainy przeszły marsze poświęcone105 rocznicy urodzin przywódcy ukraińskich nacjonalistów Stepana Bandery. Akcje te organizuje od kilku lat nacjonalistyczna partia opozycyjna Swoboda.
Według organizatorów w marszu na cześć Bandery w Kijowie wzięło udział 10 tys. osób. Uczestniczący w nim ludzie szli z zapalonymi pochodniami i okrzykami: „Bandera naszym bohaterem!” i „Precz z bandą!”.
Czytaj więcej: UKRAIŃCY CZCZĄ BANDERĘ I JEGO ZBRODNIE NA POLAKACH
CZERWONA MORDOWNIA ŻYDOWSKIEGO NKWD NA KRESACH II RP
ZABÓJCZE DONOSY
Najbardziej zmasowaną formą zbrodniczych działań antypolskich ze strony prosowieckich Żydów była wielka fala skierowanych przeciwko Polakom zabójczych donosów. Były one nieustannym zjawiskiem lat 1939-1941 na Kresach II RP.
Zbolszewizowani Żydzi, znający doskonale lokalne stosunki w poszczególnych miejscowościach, okazali się dla NKWD bezcennymi wręcz agentami i informatorami przeciwko różnym patriotycznym środowiskom polskim. Wiele żydowskich donosów przyniosło najtragiczniejsze skutki dla schwytanych na ich podstawie Polaków.
Niektórzy z nich bywali natychmiast zabijani w rezultacie tych donosów, tak jak stało się w opisanym w przypadku grodzieńskiego nauczyciela Jana Kurczyka. W przypadku bardzo wielu innych Polaków donos kończył się zamknięciem w sowieckim więzieniu i późniejszym zakatowaniem na śmierć. Bardzo wielu oficerów schwytanych na podstawie żydowskich donosów znalazło się później na listach katyńskich.
Ta nadzwyczaj ponura, donosicielska rola znacznej części Żydów na Kresach Wschodnich została wymownie opisana między innymi w znakomicie udokumentowanej książce żydowskiego autora Bena-Ciona Pinchuka. Pisał on m.in.: Nie ulega wątpliwości, iż lokalni komuniści żydowscy grali ważną rolę w rozpoznaniu dawnych działaczy politycznych i zestawieniu listy "niepożądanych" i "wrogów klasowych". NKWD próbowało, często z sukcesem rekrutować ludzi, którzy przedtem byli aktywni w żydowskich instytucjach i politycznych organizacjach, i w ten sposób stworzyli oni atmosferę wzajemnych podejrzeń o strachu wśród przyjaciół i kolegów (por. Ben-Cion Pinchuk Shtetl Jews under Soviet Rule. Eastern Poland on the Eve of the Holocaust, Cambridge, Mass, 1991, s. 35).
APEL REDUTY DOBREGO IMIENIA
Szanowni Państwo!
Stowarzyszenie Rodzin Żołnierzy Wyklętych oraz członkowie rodzin Żołnierzy Niezłomnych, wspierani przez Redutę Dobrego Imienia złożyli w kwietniu 2019 roku pozew przeciwko Joannie Senyszyn o naruszenie dóbr osobistych. Niestety pozwana pozwu nie odbierała, stąd koniecznym jest obecnie zaangażowanie komornika. Reduta zwróciła się do komornika, by ten dostarczył Joannie Senyszyn pozew. Mamy nadzieję, że tym razem Pani Poseł odbierze pozew i stawi się w sądzie.
Czytaj więcej: APEL REDUTY DOBREGO IMIENIA - POZEW JOANNY SENYSZYN
EWA STOLZMAN - KOTLARCZYK
WSPOMNIENIE O URODZIWEJ AKTORCE ORMIANCE URODZONEJ W KOLOMYI
Ewa karierę rozpoczęła w Teatrze Rapsodycznym w Krakowie podczas niemieckiej okupacji, u boku św. Jana Pawła II, również wielkiego Aktora tego Teatru konspiracyjnego.
Mówiła po wielokroć, że chciałaby odejść wiosną, gdy majowe słońce pieści świeżą zieleń drzew, gdy przyroda rozlewa niezrównaną harmonię barw, gdy pszczoły brzęczą. Lubiła wówczas Ewa Stolczman Kotlarczyk cytować wiersze Krystyny Niżyńskiej, z naciskiem podkreślając za aktorką, aby wiosennej scenerii nie zmąciły dotkliwe atrybuty bólu i tragedii rozstania. Odeszła 6 września 2001 r.. W tydzień później 13 września została pochowana na Cmentarzu Rakowickim w Krakowie.
Dzień był podobny do tego, o którym wierszem Niżyńskiej modliła się, choć nie majowy: ciepły i słoneczny. W ostatnich miesiącach życia, świadoma swojej nieuleczalnej choroby i nadchodzącego odejścia, podkreślała, że każdy następny dzień jest dla niej darem Opatrzności. I tylko pewnie przypuszczać nie mogła, że żegnać Ją będzie około tysiąca osób.
PLANOWANE ZBRODNIE NA POLAKACH NA KRESACH II RP
Kresy lub Kresy Wschodnie, pogranicze dawnej Polski, funkcjonujące w okresie międzywojennym i dawniej jako część polskiego terytorium państwowego, a obecnie stanowiące fragmenty obszarów państwowych Ukrainy, Białorusi i Litwy.
Termin Kresy Wschodnie jest pojęciem wielowarstwowym, zarówno geograficzno-politycznym, jak i historycznym, socjologicznym, kulturowym i literackim. Stanowi element polskiej narracji historyczno-politycznej i bywa wykorzystywany dla pamięci pokoleń będąc jednocześnie źródłem pamięci historycznej. Termin ten stanowi element polskiego dyskursu historycznego, równocześnie odnosząc się do terenów zamieszkiwanych przez różne grupy narodowe i etniczne (Polaków, Ukraińców, Białorusinów, Litwinów, Żydów, Niemców i innych).
Czytaj więcej: PLANOWANE ZBRODNIE NA POLAKACH NA KRESACH II RP