Aleksander Szumanski

STALAG ALTENGRABOW - ZAPOMNIANA NEKROPOLIA POWSTAŃCÓW WARSZAWSKICH

Powstanie Warszawskie upadło, Warszawa została zrównana z ziemią. W niemieckich  obozach jenieckich umierają ranni w powstaniu bohaterowie. Do Stalagu Altengrabow przewieziono 2655 powstańców.

Październik, listopad i grudzień 1944 r. oraz styczeń 1945 r.  to miesiące, kiedy więźniowie - polscy żołnierze kampanii wrześniowej 1939r. [wśród nich Konstanty Ildefons Gałczyński] -żegnają rannych żołnierzy powstania 1944, wykrwawiających się na ich oczach w warunkach obozowych.

Publikujemy poniżej informacje na temat znanych i „nieznanych” miejsc pochówku bohaterów Powstania Warszawskiego 1944, którzy zmarli w tym niemieckim stalagu. Końcowe pytanie autorów opracowania pozostaje bez odpowiedzi. Zadajemy je naszym służbom dyplomatycznym [tekst z 2016r.].

Obóz jeniecki Stalag XI A znajdował się na poligonie wojskowym powstałym w 1893 roku i do dzisiaj służącym celom militarnym.

We wrześniu 1939 roku, w byłych końskich stajniach znajdujących się w kompleksie koszarowym poligonu powstaje obóz jeniecki i otrzymuje nazwę Stalag XI A Altengrabow.

W obozie tym w okresie 1939-1945 więzionych było 55 000 jeńców wojennych z 13 krajów. Pierwszymi jeńcami byli polscy żołnierze kampanii wrześniowej 1939 roku.

 ROK BANDERY NA UKRAINIE

11 grudnia 2018 roku lwowska rada obwodowa ogłosiła rok 2019 rokiem Stepana Bandery i Organizacji Ukraińskich Nacjonalistów (OUN) w obwodzie lwowskim. Trudno oprzeć się wrażeniu, iż była to czysta formalność, ponieważ rok Stepana Bandery w obwodzie lwowski trwa nieprzerwanie od 1991 roku, a na pozostałej części Ukrainy od 2004 roku. Dlatego decyzja lwowskiej rady narodowej ( zdominowanej przez banderowską partię Swoboda - do roku 2004 Narodowo Socjalistyczną Partię Ukrainy - której założycielem był obecny  był m.in. obecny przewodniczący parlamentu ukraińskiego Andrij Parubij oskarżany  o organizowania strzelania do obu stron zamieszek na Majdanie w 2014 roku) niczego nie zmieniła w trwającym od lat na Ukrainie stanie rzeczy.

KTO ZAMORDOWAŁ LUSIĘ ZAREMBIANKĘ?

LWOWSKI I KRAKOWSKI PROCES RITY GORGONOWEJ

W lwowskim Sądzie Okręgowym w maju 1932 roku rozpoczął się słynny proces Rity Gorgonowej oskarżonej o zamordowanie swojej wychowanki Lusi Zarembianki.

Rita Gorgonowa z pochodzenia była Serbką, bądź Chorwatką, urodzoną w Dalmacji, w ówczesnym Cesarstwie Austro-Węgierskim. Jej ojciec był lekarzem, zmarł przed jej narodzinami; jej matka powtórnie wyszła za mąż, a ona sama od czwartego roku życia wychowywała się poza domem rodzinnym (najpierw u krewnych, potem w sierocińcu). W wieku 15 lat Margerita de domo Ilić wyszła za mąż za porucznika Armii Austro-Węgier Erwina Gorgona, po czym w 1917 roku urodziła ich syna i zamieszkała u rodziców męża we Lwowie. W 1921 r. Erwin Gorgon wyjechał szukać pracy do Ameryki, a wkrótce Margerita (Rita) Gorgon popadła w konflikt ze szwagrami, oskarżającymi ją, zresztą niesłusznie, o niemoralne prowadzenie się i została zmuszona do wyprowadzenia się, pozostawiając syna na wychowaniu teściów. Początkowo pozostawała bez pracy, później uczęszczała na kurs pielęgniarski i zarabiała opieką nad dziećmi. Według relacji, była piękną kobietą.

ŻYDOWSKI RODOWÓD MASONERII W WALCE Z KOŚCIOŁEM   

Spisek „niewidzialnych” gnomów przeciwko ludzkości przybrał formy organizacyjne choć wyjątkowo utajnione, za sprawą niemieckiego Żyda Adama Weishaupta w drugiej połowie osiemnastego wieku, ale jego niszczycielską siłę nadała mu krzepnąca finansjera brytyjska, potem niemiecka.

Już w połowie XVI wieku wielki kapitał międzynarodowy skupiał się głównie w Antwerpii, w granicach Niderlandów należących do Hiszpanii, wtedy największego mocarstwa kolonialnego. Wkrótce potem Wielka Lichwa wije sobie gniazdo w Amsterdamie, a jej sztabem stał się „Amsterdamische Wissełbank”: był wtedy dopiero rok 1609. Pod koniec tego wieku, centrum dowodzenia światową lichwą staje się Londyn i jego „Bank of England”, powołany w 1694 roku.

Dominacja brytyjskiej finansjery /lichwy/ trwała odtąd aż do połowy XIX wieku, kiedy to główne banki Wielkiej Lichwy, już wyłącznie żydowskiego chowu, przenoszą się na wyspę Manhattan w Nowym }orku.

DOLE I NIEDOLE ZAWSZE POLSKIEGO LWOWA

LWÓW DOLE I NIEDOLE

Lwów leży na terytorium t.zw. Czerwieńskich Grodów, które według najstarszej kroniki, kronikarza ruskiego Nestora z 981 roku - Włodzimierz Wielki zawojował na Polakach. W owej kronice znajduje się pierwsza wzmianka o terenach na których założono Lwów : „poszedł Włodzimierz na Lachów i zajął im grody ich Przemyśl, Czerwień i inne grody mnogie, które do dziś są pod Rusią”.

Odtąd ziemia ta należała przez dłuższy czas do książąt ruskich, aczkolwiek często przechodziła pod polskie panowanie, bądź to bezpośrednio za Bolesława Chrobrego i Bolesława Śmiałego, bądź też pośrednio, jako lenno Polski, jak za Leszka Biełego. Czasem popadała w zależność od Węgier ( Bela i Koloman ), a od roku 1239 stała się państwem-lennem chanów tatarskich, od której to zależności uwolnił ją dopiero Kazimierz Wielki.

Dzieje miasta za czasów książąt ruskich nie są dokładnie znane. Zważywszy, że tereny na których założono miasto były rdzennie polskie, założył je ok. roku 1250 książę ruski Lew, syn księcia przemyskiego Daniły (wg. - dr Mieczysława Orłowicza - "Ilustrowany przewodnik po Lwowie" Książnica - Atlas Lwów - Warszawa 1925).

Dzieje Lwowa były burzliwe i zmienne.