Aleksander Szumanski

JERZY SMOLICZ, UCZONE W ŚWIECIE WARTOŚCI

Autor Mirosław Boruta

Jerzy Smolicz, uczony w świecie wartości

Przyjacielowi w dziesiątą rocznicę śmierci. Dla Kamili i Krzysztofa

„Żeby być dobrym Australijczykiem, trzeba być dobrym Polakiem”.

Jerzy Jarosław Smolicz (2 II 1935 – 3 XI 2006)

Jerzy Jarosław Smolicz (George Smolicz) był uczonym wszechstronnym. W jego życiorys wpisują się doświadczenia kultur wielu krajów i kręgów społecznych. Urodził się w niepodległej Polsce w 1935 roku, a data ta oznaczała tyle, że szybko doznał tragedii sowieckiej okupacji i tułaczego losu prześladowanych przez Rosjan Polaków. Ojciec trafił do jednego z syberyjskich łagrów, a matka i syn do kołchozu w Kazachstanie, a później do Uzbekistanu. Po utworzeniu Wojska Polskiego rodzina Smoliczów wydostała się ze Związku Sowieckiego do Persji i Libanu. Później, już w Szkocji, w 1960 roku uzyskał stopień naukowy doktora chemii. Zainteresowany naukami społecznymi (Oxford, Cambridge, Leicester) i przez nie uformowany, osiadł w 1965 roku w Australii, kraju fascynującym tak pod względem przyrodniczym, jak i społecznym. Mieszance kultur i grup etnicznych.

FLESZ POETYCKI ALEKSANDRA SZUMAŃSKIEGO

- Z WIZYTĄ W SOSNOWCU W KLUBIE IM. JANA KIEPURY. WYDARZENIE ARTYSTYCZNE POETYCKO - MUZYCZNE

W klubie im. Jana Kiepury w Sosnowcu , 18 stycznia 2006 roku miało miejsce wydarzenie poetycko - muzyczne, które z serdecznością wprowadziło uczestników w Nowy Rok. Spiritus movens tego wieczoru był poeta polski, rodem ze Lwowa, korespondent prasowy "Kuriera Codziennego" Chicago. Ponownie w kawiarni "Empire" w Sosnowcu mogła  spotkać się publiczność z ciekawą twórczością poety. Niewolny od koligacji Aleksander Szumański jest poetą błyskotliwym i w tym błysku przeplata się liryzm w tajemnych prawdach miłości, wrażliwość i wyobraźnia. Oto przykład jednego z prezentowanych utworów miłosnych:

 ŁZY Z ZAŚWIATÓW

Autor Zygmunt Korus

BĘDZIE EKSHUMACJA UBECKICH OFIAR ZZA MURU BIAŁOSTOCKIEGO ARESZTU

Ziemia uświęcona męczeńską krwią obrońców Polski. Usłana nieodkrytymi miejscami "grzebania" tysięcy najwaleczniejszych z walecznych – niezłomnych partyzantów, wymordowanych przez rodzimych zdrajców, najemników z Kremla. Miejsce pochówku żołnierzy Armii Krajowej i Narodowych Sił Zbrojnych, zakopywanych potajemnie w ostępach leśnych, topionych w bagnach, gnojownikach, szambach przy wychodkach, zbiorowych dołach, które potem, gdy zachodziła konieczność, zalewano betonem maskujących inwestycji. "Mogiły" zbeszczeszczane perfidnymi decyzjami budowlanymi, jak w przypadku białostockiego więzienia, przykryciem pomordowanych chlewnią czy psiarnią, by odór odchodów maskował ewentualną trupią woń. Enkawudziści robili wszystko, by ślady po ich pseudoprocesach i zbrodniach na skazańcach ukryć na wieki.

 BEZDUSZNY KOSZER

Autor Zygmunt Korus

Tusk osobiście zapowiadał, że ONI dopną swego i ubój rytualny w Polsce będzie legalny. Protesty i zbieranie podpisów przez miłośników zwierząt może okazać się w TUSKOLANDII psu na budę.

Życie dopisało do poniższego tekstu aneks, który tutaj może być wstępem: rytualny ubój to sprawa międzypaństwowa, a nie tylko roztrząsanie kalkulacji biznesowych w branży mięsnej. Kiedy Polski parlament odrzucił zmianę prawa o dopuszczeniu uboju rytualnego, rząd Izraela oficjalnie zaatakował warszawskie władze o antysemityzm, a na rzecznika tej tezy przed światowym trybunałem zgłosił się na ochotnika były mężyk stanu, adwokat Roman Giertych. Warto jeszcze dodać, że awantura odbywała się w tym samym dniu w lipcu b.r., co głosowanie nad uznaniem rocznicy kresowej, żeby posłom Platformy Oprychów dyscyplinarnie wtłoczyć do antypolskich łbów, iż Rzeź Wołyńska i rzeź wołów to jedynie semantyczna paralaksa: mordowanie ludzi to nie ludobójstwo, a mordowanie zwierząt wymaga humanitaryzmu. W kwestii nieuznania Holokaustu na Ukrainie kazać podnosić rękę "za" jak jeden mąż, a w kwestii uboju – pozornie, dla picu – "róbta jak chceta". Ta wytyczna świadczy jedynie o tym, że nakładanie Lachom koszernego mięsa na talerze jeszcze przed nami.

ORMIANIE POLSCY

Historia Ormian w Polsce sięga połowy wieku XIV, po przyłączeniu przez Kazimierza Wielkiego Rusi Halickiej ze Lwowem, gdzie istniało ich znaczące skupisko. W 1356 roku król Kazimierz zatwierdził odrębność religijną, samorządową i sądowniczą Ormian lwowskich, a w 1367 roku zezwolił ich biskupowi Grzegorzowi na wykonywanie jurysdykcji biskupiej i budowę katedry w mieście. Żaden naród chyba nie zrósł się tak mocno ze swoją religią i swoim Kościołem jak naród ormiański. Ormiański Kościół Apostolski był twórcą i animatorem kultury narodowej, siłą jednocząca wszystkich Ormian, ośrodkiem oporu i walki o wyzwolenie narodowe i religijne. Religia stanowiła dla Ormian swoisty azyl - języka, kultury, obyczajowości i praw.