Aleksander Szumanski

ZAMORDOWALI MI RODZICÓW, ZRABOWALI DZIECIŃSTWO

piątek, 21 listopada 2014 21:00

Napad banderowców wspomaganych przez mieszkańców okolicznych wsi ukraińskich nastąpił 13 lutego 1944 roku. To była niedziela. Cała nasza rodzina nocowała w domu. Zdążyliśmy zjeść śniadanie, gdy zaniepokoił nas niezwykły gwar w południowej części wsi. To była mieszanina dźwięków - krzyków, wystrzałów, ryczenia krów, szczekania psów i rżenia koni. Ja z mamą Antoniną Forma i kuzynką Petronelą Kudrel chcieliśmy uciekać w kierunku wsi Borek, lecz i z tamtej strony ujrzeliśmy nadciągających pieszo i konno banderowców, było ich zbyt wielu, by dało się policzyć, dla naszych przerażonych oczu to był nadciągający groźny tłum.

ZEMSTA NA UPA

Autor    Michał Wołłejko ("Historia Do Rzeczy", 25.09.2016)

Ukraińscy nacjonaliści bestialsko spacyfikowali polską miejscowość.

17 kwietnia 1945 r. uderzyli na wieś Wiązownica w powiecie jarosławskim w dawnym województwie lwowskim. W masakrze zginęło co najmniej 76 osób, a około 150 gospodarstw spłonęło. Dzień później oddziały podziemia narodowego dokonały odwetu w zamieszkanej w większości przez Ukraińców wiosce Piskorowice. Śmierć poniosło tam około 100 ludzi. Te dwa tragiczne i wciąż nieznane szeroko wydarzenia stanowiły kulminację krwawych starć ukraińsko-polskich i rzezi w centralnej części ziemi lwowskiej w ostatnich dniach wojny.

HISTORIA ŻYDÓW LWOWSKICH 

 Aleksander Szumański KSI Barwy Kresów

(wg dr. Jakuba Schalla)

Pierwsze archiwalne wzmianki o Żydach lwowskich znajdujemy w "Najstarszej księdze miejskiej..." Spotykamy tam zapiski (z r. 1383, 1384, 1387) stwierdzające niezbicie, że już w tych latach istniała w tym mieście ulica Żydowska. Natomiast poza grodem, na przedmieściu (w dzielnicy Żółkiewskiej) należy szukać zawiązku gminy żydowskiej Lwowa. Dzielnica żydowska ruskiego Lwowa przylegała do południowo-zachodnich murów miasta. Ponadto mieszkali w uliczce, która łączyła Wysoki Zamek z późniejszym Niskim Zamkiem. Nie ma pewności, gdzie znajdowała się ich bożnica i cmentarz. Niektóre źródła podają, że cmentarz znajdował się na rogu ul. Rappaporta i Źródlanej. Był to bodaj najstarszy na całej Rusi cmentarz - wspominają o nim księgi miejskie z 1414 r. Wiemy tylko tyle, że z końcem XV w. istniała jeszcze bożniczka i karateki cmentarz na przedmieściu lwowskim. Z biegiem czasu Karaici wywędrowali do pobliskiego Dawidowa.

 SYN KOMENDANTA UPA ROMANA SZUCHEWYCZA ("TARASA CZUPRYNKI") JURIJ SZUCHEWWYCZ

Autor  Paweł Reszka ("Wprost" nr 5/2013 (1562), 26.01.2013)

Do ociemniałego starszego człowieka poszedłem z dwóch powodów. Chciałem poznać kogoś, kto przesiedział 38 lat w sowieckich łagrach i się nie załamał oraz dowiedzieć się, co syn ostatniego komendanta UPA myśli o mordowaniu Polaków.

ZAGŁADA ŻYDÓW LWOWSKICH PODCZAS HITLEROWSKIEJ OKUPACJI LWOWA (1941 - 1944)

Bezpośrednio po wkroczeniu do Lwowa błyskawicznie utworzona „policja ukraińska" wraz z żołnierzami Wehrmachtu (to nieprawda, że tylko SS i Gestapo mordowało Żydów) urządziła w Brygidkach kilkuset Żydom makabryczną krwawą łaźnię. To wydarzenie miało swą prehistorię. Wkrótce po 22 czerwca i941 r., wśród lwowskich bolszewików wybuchła panika i wielu z nich w popłochu uciekło na wschód. Po kilku dniach opamiętali się i niektóre władze, zwłaszcza część wojska, milicja i NKWD wróciły. W międzyczasie części więźniów Brygidek, przede wszystkim kryminalistów, udało się wyłamać drzwi cel i uciec. Niektórzy, jakby nie wierząc w klęskę Czerwonej Armii, uczynili to z pewnym ociąganiem się, może nawet podejrzewając jakiś bolszewicki podstęp. Wśród tych ostatnich przeważali więźniowie polityczni i inteligenci. Tych wszystkich, których powracający enkawudziści zastali w celach i na podwórzu, wymordowali bestialsko seriami z karabinów maszynowych, Do pochowania tych zwłok zapędzono kilkuset Żydów, których następnie na miejscu powystrzelano. Bolszewicy zaś już dawno definitywnie uciekli. Ta masakra stała się groźną zapowiedzią, jaki los czeka Żydów.